Transmisja światła widzialnego – stosunek widzialnej energii słonecznej (dł. fali 380 – 750 nm), która przenika przez system okienny do całkowitej energii słonecznej w paśmie widzialnym, padającej na system okienny.

Odbicie światła widzialnego – stosunek widzialnej energii słonecznej (dł. fali 380 – 750 nm) bezpośrednio odbitej od systemu okiennego do całkowitej energii słonecznej w paśmie widzialnym, padającej na system okienny.

Transmisja ultrafioletu (UV) – stosunek energii słonecznej (dł. fali 300 – 380 nm), która przenika przez system okienny do całkowitej energii słonecznej w paśmie ultrafioletu, padającej na system okienny.

UWAGA!

Promieniowanie ultrafioletowe niewidzialne dla oka ludzkiego jest głównym czynnikiem powodującym degradację i odbarwianie materiałów.

Całkowita energia słoneczna to promieniowanie słoneczne o długości fali 300 – 2100 nm, padające na zewnętrzną powierzchnię systemu okiennego. Składa się ona z energii odbitej (refleksja), pochłoniętej (absorbcja) i energii przenikającej (transmisja).

Odbicie całkowitej energii słonecznej – stosunek energii słonecznej bezpośrednio odbitej od systemu okiennego do całkowitej energii słonecznej padającej na system okienny.

Transmisja całkowitej energii słonecznej – stosunek energii słonecznej bezpośrednio przenikającej przez system okienny do całkowitej energii słonecznej padającej na system okienny.

Absorbcja całkowitej energii słonecznej – stosunek energii słonecznej pochłoniętej przez system okienny do całkowitej energii słonecznej padającej na system okienny.

Emisyjność – zdolność powierzchni pochłaniania i odbijania ciepła. Im niższa emisyjność, tym mniej ciepła z pomieszczenia ulega pochłanianiu, a zatem więcej ciepła ulega odbiciu do wnętrza pomieszczenia.

Redukcja odblasków – oślepianiem zwykle określona jest trudność patrzenia w obecności jasnego, bezpośredniego i odbitego światła słonecznego lub sztucznego, jak na przykład światła reflektorów samochodowych nocą.

Współczynnik zacienienia – jest to stosunek ilości energii słonecznej przenikającej przez system okienny do ilości energii przenikającej jedynie przez szybę bez folii, przy czym energia słoneczna przenikająca obejmuje dwie składowe, tj. energię przenikającą bezpośrednio przez system okienny i część energii pochłanianą, i przekazywaną do wewnątrz. Im niższa wartość współczynnika zacienienia, tym lepsze właściwości przeciwsłoneczne ma system okienny.

Współczynnik zysku i ciepła słonecznego (G) – procentowa ilość energii słonecznej przechodzącej bezpośrednio lub zaabsorbowanej i wypromieniowanej do wnętrza budynku. Im niższa wartość współczynnika, tym lepsze właściwości kontroli słonecznej.

Współczynnik U (w zimie) – całkowity współczynnik przepuszczalności ciepła słonecznego, będący miarą poziomu izolacji, głównie odnosi się do strat ciepła przez przeszklenie. Wyrażany w tym próbniku w wartościach metrycznych W/(Km²) jako środkowa wartość dla przeszklenia w warunkach zimowych. Im niższa wartość U, tym lepsze parametry izolacyjne posiada system szklany.

Współczynnik skuteczności świetlnej (LEC) – wskazuje relatywną skuteczność w zatrzymaniu ciepła słonecznego przy jednoczesnej przepuszczalności światła. Jest to stosunek przepuszczalności światła. widzialnego do współczynnika zacienienia. Im wyższa wartość tym skuteczniej szkło/folia blokują ciepło oraz przepuszczają światło widzialne. Współczynnik (LEC) powyżej 1,00 jest wyznacznikiem folii o selektywnym spektrum.

Całkowita energia zatrzymana – stosunek całkowitej energii słonecznej, która ulega eliminacji przez system okienny, równej sumie wartości całkowitej odbitej energii słonecznej i wartości tej części pochłoniętej energii słonecznej, która ulega ponownemu wypromieniowaniu na zewnątrz do sumy całkowitej energii słonecznej padającej na system okienny.